Als je je zorgen maakt om je zoon of dochter, kan het fijn zijn om eens anders naar hem of haar te kijken. Ik help jullie graag.
Veel voorkomende vragen zijn:
-
Je kind zit niet lekker in zijn vel.
-
Het maken of houden van vriendschappen is heel lastig.
-
Zindelijk worden en blijven kost veel moeite.
-
Het is lastig om goed om te gaan met hoogbegaafdheid.
-
Leren lezen, rekenen of schrijven gaat heel moeizaam.
-
Het omgaan met volwassenen (ouders, leerkrachten) is het punt.
-
Mijn kind past niet in een hokje, ook niet in deze hokjes.
​
Hieronder staat een aantal praktijkvoorbeelden als illustratie van de mogelijkheden van Soepel Leren. De namen en foto's van deze kinderen komen niet echt uit mijn praktijk.
Koos zit in groep 6
Vooraan want dan is juf een beetje in de buurt. Juf is vaak in de buurt, vooral als Koos net even wil wandelen en wiebelen. Dat is niet echt de bedoeling, maar soms wil Koos het wel erg graag of gebeurt het zowat per ongeluk. Zou het lukken, een hele dag rustig werken?
​
Koos komt in de praktijk. Ik zie een heel enthousiast, heel actief en ook onrustig kind. Hij zit op zijn ene been en hangt op de stoel. Daardoor rusten niet allebei zijn billen op de stoel en dat is de oplossing voor de nog actieve reflex in zijn rug. Dat wiebelt wel ja. Ik doe oefeningen met hem, waardoor er rust komt in zijn benen en billen. Ook leer ik moeder een ontspanningsoefening aan, om Koos letterlijk beter in zijn vel te laten zitten. Koos vindt het heerlijk als ze dat 's avonds met hem doet en ontspannen en slapen gaan beter. Opletten op school trouwens ook.
Meer over gedrag vind je hier
Jack meldt zich omdat er zoveel in z'n hoofd zit, dat hij pas tegen 23.00 uur in slaap valt. 's Morgens wordt hij niet uitgerust wakker en moet dan weer de hele dag naar school. Door de vermoeidheid is het nog lastiger om met alle prikkels om te gaan, waardoor hij weer het gevoel heeft dat z'n hoofd ontploft van alle gedachten.
​
Het is zo maar een reden om met hoogbegaafdheid aan reflexintegratie te denken, maar ook voor prikkelgevoeligheid, boze buien of matige motoriek kan het bijvoorbeeld helpend zijn. Het is voor Jack even wennen om zo met het lijf bezig te zijn en er niet over na te denken, maar zeg, dat is juist ook wel prettig. En er ontstaat wat meer rust, slapen gaat al snel beter.
Meer over hoogbegaafdheid lees je hier.
​
Nadia heeft niet zoveel moeite met leren. Soms wel met alle andere dingen die gebeuren. Ze zit niet echt lekker in haar vel. Haar moeder vertelt dat ze vaak bangig is, soms erg onzeker kan zijn en dat ze spannende situaties liever uit de weg gaat. Ze heeft een paar goede vriendinnen, maar kan daar soms ook moeilijk mee overweg. Ze voelt zich dan erg alleen.
​
Nadia moet even wennen in de praktijk. Dat geeft niet, dat merk ik vaker. Na een tijdje merkt ze dat ze echt ontspanning vindt in de oefeningen. Ook leert ze op een nieuwe manier contact met haar moeder te maken, dat voelt heel prettig. Door het integreren van de schrikreflexen, nemen de angstgevoelens van Nadia af. Door passende oefeningen daarbij te doen, groeit haar zelfvertrouwen. Ze komt de laatste keer met veel plezier en neemt lachend afscheid, ze kan weer verder, mooi!
​
Als je je zorgen maakt om je zoon of dochter, kan het fijn zijn om eens anders naar hem of haar te kijken. Ik help jullie graag.
Veel voorkomende vragen zijn:
-
Je kind zit niet lekker in zijn vel.
-
Het maken of houden van vriendschappen is heel lastig.
-
Zindelijk worden en blijven kost veel moeite.
-
Het is lastig om goed om te gaan met hoogbegaafdheid.
-
Leren lezen, rekenen of schrijven gaat heel moeizaam.
-
Het omgaan met volwassenen (ouders, leerkrachten) is het punt.
-
Mijn kind past niet in een hokje, ook niet in deze hokjes.
​
Een aantal praktijkvoorbeelden als illustratie van de mogelijkheden van Soepel Leren.
(De namen en foto's van deze kinderen komen niet echt uit mijn praktijk. )
Klaartje doet elke dag enorm haar best, echt. Soms is dat wel moeilijk, want hoe hard ze ook werkt, lezen is en blijft onwijs lastig. Ze kan in twee tellen zien of een boek okay is voor haar: Grote letters, anders hoeft ze er niet eens aan te beginnen. Ze leest thuis, ze oefent op de computer, ze flitst met juf. Wie weet lukt het op een goede dag?
​
Wat ik doe met dyslexie?
Nou, vooral kijken naar HET KIND met dyslexie. Wat is jouw verhaal? Waarom loop je vast? Eigenlijk lezen we hier niet...
En dan kan het dus dat je een kind ziet met veel weerstand, onrust, zorgen of verdriet. Een kind dat veel moeite heeft om zich staande te houden. En ik begrijp dat je ogen dan ook niet altijd stabiel vooruit kijken.
Met deze zorg voor het hele kind, groeit een kind ook echt. Kan zijn helm afdoen, waardoor hij weer echt kan kijken. Kan haar verdriet verwerken en weer rechtop komen. Kan de schouders weer ontspannen, waardoor het lukt om te schrijven!
En opeens breekt een lach door, bij ouders en bij kinderen. De wereld gaat open en de dikke boeken waar je zowat over struikelde, blijken mega boeiend te zijn!
Doordat er weer ruimte en verbinding ontstaat in de basis van je brein, lukt het ook om de nieuwe informatie te verweken. Dat lukt soms niet als je nog teveel andere dingen op je bord hebt.
Ik ben dan zoooo blij voor jullie en wens je nog een hele kast met mooie boeken.
​
Dit is niet ALTIJD de oplossing. Het helpt wel ALTIJD om zorg op jouw specifieke situatie af te stemmen en om naar jouw hele kind te kijken en daar is ruimte voor bij Soepel Leren.
Meer over de "optimaal zien" vind je hier.
"Raoul, begin jij maar vast in je map!"
M'n map, ja natuurlijk. Ik mag weer de sommen tot 20 maken, verrassend, 5 rijtjes plus en 5 rijtjes min.
De rest van de klas gaat wegen met macaroni maar juf denkt dat dat voor mij te moeilijk is.
Ja, het kan wel zijn dat ik die sommen tot 20 nog niet snel genoeg kan, maar als ik ze morgen nog niet kan en volgende week nog niet?
Zit ik hier dan altijd te automatiseren? Komt er een dag dat ze wel uit m'n hoofd rollen? Dat zou echt geweldig zijn!
​
Problemen met rekenen pak ik aan door niet te gaan rekenen.
De eerste stap is weer kijken naar stress. Als er veel frustratie is gekomen op rekenen, maakt dat de weg om te leren niet beter. Daar gaan we mee aan de gang.
Vervolgens is het voor rekenen bijvoorbeeld heel belangrijk dat je goed stevig met je voeten op de aarde staat. Hier sta ik, dit is voor, dit is achter, dit is links en dat is rechts. Dat klinkt als een open deur, maar dat is het lang niet voor alle kinderen. Als je goed weet wat voor en achter is, kun je ook het onderscheid leren VOELEN tussen plus- en min-sommen. Als je links en rechts goed voelt, kun je beter onderscheiden wat het begin is en welke stappen volgen. Er is ook een aantal reflexen bekend bij deze problemen en die check ik als we daarmee bezig gaan. Door op die manier met het lichaam bezig te zijn, ondersteun ik het leren van de sommen die de leerkracht aanbiedt.
Hilde loopt haar sleutels te zoeken. Dat is altijd een beetje een ding, want die zijn nogal eens kwijt.
Sleutels, boeken, agenda. Het valt niet mee om alles op tijd op een rijtje te krijgen en altijd alles bij je te hebben.
Ze heeft wel wat strategieën aangeleerd, maar dat helpt toch niet altijd. Een "stappenplan ochtendritueel" bijvoorbeeld, maar het went nooit.
​
Bij Hilde doen we een visuele screening. Het blijkt dat niet allebei de ogen van Hilde op recht-voor richten. Dat maakt dat Hilde de wereld ook al rommelig waarneemt. Dat is heel vervelend want dat maakt plannen niet eenvoudiger.
Door de ogen te trainen en de reflexen te integreren die te maken hebben met het zien, kon ik Hilde een hele sprong laten maken in haar ontwikkeling. Als je altijd een scheef beeld moet corrigeren, kost dat enorm veel energie.
​
Ook werken we aan het onderscheid maken tussen hoofd- en bijzaken. Door reflexintegratie ontstaat er een veel betere balans tussen alert zijn en kunnen ontspannen. Nu ontspant haar lijf beter in rust en kan ze lekker verder groeien.
​
Guido zit in groep 4 en heeft vorige week zijn A diploma gehaald. Eigenlijk zou zijn klas beretrots op Guido moeten zijn. Dat voelt niet zo voor Guido, want de anderen hebben al lang hun C. Maar voor Guido is dit echt een hele prestatie! Gelukkig zet juf hem in het zonnetje.
​
Juf weet meer over reflexintegratie en over hoe de ontwikkeling is verlopen bij Guido. Hij had weinig lichaamsbesef en daardoor niet zoveel controle over zijn bewegingen. Symmetrisch bewegen is nog steeds lastig hoor voor Guido. Ook het coördineren van links en rechts is een punt. Dat merk je wel bij de gym bijvoorbeeld. Balanceren en balspelen zijn ingewikkeld. Met reflexintegratie kun je die bewegingen systematisch aanleren. Dat geeft ruimte voor Guido, misschien gaat hij toch nog voor zijn B?!
Want Guido is een doorzetter, top man!
​
Meer over zwemmen vind je hier
Binnenkort is er een kamp maar Simon ziet het nog niet zitten. Het kamp wel, het slapen daar niet. Simon heeft nog grote moeite om 's nachts droog te blijven.
's Nachts of overdag goed op tijd naar het toilet gaan, is altijd lastig geweest. De laatste tijd is het voor Simon zelf ook heel storend. Hij wil graag kijken wat we eraan kunnen doen.
Bij Simon werken we met de vijf reflexen die een belangrijke rol hebben bij de controle over de blaas. Ik leer ze aan en voer ze een aantal keren uit op de praktijk. Al snel merkt Simon dat hij de volle blaas beter voelt, meer controle heeft en minder vaak te laat is. Dat was net wat hij nodig had.
​
Meer over zindelijkheid vind je hier
Elly komt huilend bij haar moeder. "Het is echt niet eerlijk! Ik deed niks, maar toch krijg ik weer op mijn kop!" Dat gebeurt helaas wel vaker. “Ze moeten altijd mij hebben, maar zij….” Toch viel het de moeder van Elly wel op dat de dingen die Elly deed, ook niet handig waren. Maar wat er nou precies gebeurde weet ze ook niet.
​
Er zijn kinderen die het moeilijk vinden om andermans grenzen aan te voelen. Zij merken vaak te laat dat de ander aangeeft dat de grens bereikt is, gaan te lang door en gaan te ver in bijvoorbeeld grapjes. Als ze vervolgens terug gevloten worden of straf krijgen, ontstaat een verontwaardigd gevoel. “Ik deed niks! en nou krijg ik op mijn donder!?”. . De eerdere signalen dat ze over de grens gaan, hebben ze gemist. Dit gebeurt bij kinderen, maar ook bij volwassenen. Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar zowel pesten als gepest worden, kunnen veroorzaakt worden door dezelfde reflex.
​
Een reflex die hier veel mee te maken heeft is hands-supporting. Een reflex die vaak niet in balans is bij overgevoeligheid, gepest worden, het gevoel hebben slachtoffer te zijn, te vaak of te weinig “nee” kunnen zeggen en onbegrensd- en pestgedrag. Allemaal grens-issues eigenlijk. Door met je lichaam weer te leren voelen waar de grens is, door de reflex te integreren, kun je je grenzen weer herstellen. Een gezonde afstand bewaren en een betere balans voelen tussen jezelf en de ander.
geen etiketten nodig.
​
Dit zijn de kinderen met leesproblemen en dyslexie, rekenproblemen en dyscalculie, concentratieproblemen en ADHD, planningsproblemen, ADD, schrijfproblemen, problemen met de executieve functies, enzovoorts.
Er hadden ook problemen met ontwikkeling, motoriek, (faal) angst en sociaal onhandig gedrag bij kunnen staan of een combinatie van dingen.
Om bij soepel Leren terecht te kunnen, zijn geen stempeltjes, dyslexie-verklaringen of andere etiketten nodig. Gelukkig.
​
Ik kijk naar het kind en heb aandacht voor
-
de oorzaak van de weerstand in het lichaam door te kijken naar primaire reflexen.
-
stress en hoe je dat ervaart (als de stress flink opgelopen is, kan dat ook het leren blokkeren)
-
je gevoel bij de situatie. Hoe denk je over jezelf? Hoe voel je je bij de oplossingen? Ben je er klaar voor om dit varkentje te wassen of zal ik je daarbij helpen?
​
Pas je niet in een hokje, heb je niet helemaal helder waar het stroef loopt?
Of ben je volwassen maar spreekt reflexintegratie je aan? Je bent niet de enige. Meld je vooral aan voor een kennismakingsgesprek!